Unutulmazlar ( O'na)

Duruşu buz tutmuş adamlar vardı

Gecenin suskun yollarında

Sanki dağları, kar fırtınalarını aşıp da gelmiş

Dayanamamış dünyanın tüm hoyratlığına

Duruşları ne kadar buza kesse de

Yürekleri akdeniz kadar ılıman

Bakışları, haylaz rüzgarları andıran...

Ruhu ağır!

Sözleri bazen, kurşundan keskin adamlar.

Hovardalık için şekilden şekile giren

Hafif mesrep tabakadan değil

Yurekleriyle bakan .

Bazen, gözlerini kaçırıp

Her şeye rağmen utanması unutmayan...

Sanki,

Şehirler arası bir otobüs yolculuğunda

Dalgınlıkla camdan bakarken

Bir an görür gibi olur

Ve bir daha hiç rastlamazsınız o gibilerine

Çünkü nesilleri tükenmiş gibi, o kadar azlar...

Bazıları, pastoral kırların şövalyesidir

Bazıları, lirik mısraların efendisi

Sağlam, güvenilir ve vicdanlılar...

Bazıları, severken acıtır biraz sevdiğini ama

Kurda kuşa yem etmez, yine de koruyup kollarlar ...

Denizler üstüne düşmüş yakamolar gibidir onlar

Parlayıp sönen bir ışık misali

Bir görünür bir kaybolurlar

Fakat hayatınızda olmasalar da, hep bir şekilde var olurlar.

Unutulmazlar...

Özlem SABA